Chcielibyśmy kultywować kulturę dyskusji
...z naszym agriconBLOG
agriconBLOG
W prawie dwóch trzecich wszystkich obszarów występuje co najmniej jeden rażący brak
Dobre odżywianie roślin polega na odpowiednim współdziałaniu różnych składników odżywczych. Żaden składnik odżywczy nie powinien występować w obfitości, a żaden w niedoborze.
Nadwyżka składników odżywczych jest zawsze powodem do niepokoju, jeśli ten składnik odżywczy:
- jest preferencyjnie lub pasywnie wchłaniany wraz ze strumieniem wody, co powoduje zachwianie równowagi w roślinie,
- wypiera inny składnik pokarmowy z powodu nadmiernego stężenia w roztworze glebowym lub w kompleksie sorpcyjnym i wówczas w roślinie występuje niedobór tego składnika,
- można zmyć lub
- również po prostu kosztuje, a więc tworzy bezużyteczne koszty.
W związku z tym każdy składnik pokarmowy i każda sytuacja muszą być rozpatrywane indywidualnie z punktu widzenia gleboznawstwa i żywienia roślin. Pewien nadmiar składników odżywczych może - ale nie zawsze musi - być powodem do niepokoju. Z drugiej strony, niedobór składników odżywczych jest zawsze negatywny dla wzrostu roślin. Tonaż wzrostowy Liebiga wyjaśniał to od dziesięcioleci. Niedobory składników odżywczych zostały rozpoznane i określone ilościowo jako takie, ponieważ rośliny pozostawały w tyle pod względem wzrostu.
Jeśli teraz wyłączymy azot i pierwiastki śladowe, otrzymamy interesujący obraz dla podstawowych składników odżywczych (wartość pH, Ca, P, K, Mg). W tym celu dokonaliśmy oceny wszystkich wyników pobierania próbek gleby z ostatnich czterech lat (prawie 300 000 analiz). Pytanie, na które należało odpowiedzieć, brzmiało: czy jeden lub więcej z tych czterech podstawowych składników odżywczych jest deficytowy, czy nie. Każda próbka była liczona tylko raz. Najniższa klasa zawartości jednego z czterech składników odżywczych określa w ten sposób przyporządkowanie do grupy:
Można zatem stwierdzić, że na około 60% wszystkich powierzchni objętych próbą co najmniej jeden (lub więcej) składnik odżywczy należy do klasy zawartości A lub B. W zależności od rodzaju uprawy należy liczyć się z mniej lub bardziej znaczącą utratą plonów. Średnio dla wszystkich upraw jest to około 20% dla klasy zawartości A i około 8% dla klasy zawartości. Rośliny okopowe, kukurydza i rzepak reagują silniej niż zboża.
W uproszczeniu można obliczyć, że dla podstawowych składników pokarmowych i opisanych niedoborów średnia strata plonów na całym obszarze gospodarstwa wynosi 6%. W zależności od poziomu plonów jest to około 60-90 €/ha rocznie. Im większy jest stres zewnętrzny (pogoda, szkodniki, presja chorób), tym większa jest strata plonów, ale im lepsze lub bardziej zrównoważone są wszystkie inne warunki uprawy w danym roku, tym jest ona mniejsza.
Jest jednak wyjście z tego dylematu: w naszym filmie wyjaśniamy, jak można systematycznie przeciwdziałać brakowi podstawowych składników odżywczych na swojej ziemi.
Since July 2020, the data protection agreement between the EU and the USA has been suspended. By clicking the button you agree to the setting of cookies, which transmit personal data to US servers and can also be used to analyze usage behavior and for marketing purposes. For further details, please refer to the data protection regulations.
Write the first comment on this article
Your email address will not be published. Required fields are marked with *.